Professor Poeta

โทมัสดีแลน

และความตายจะไม่มีอำนาจ
เปล่าความตายจะเป็นหนึ่ง
กับผู้ชายในที่โล่งและดวงจันทร์ตกต่ำ
เมื่อกระดูกเป็นเพียงแค่กระดูกที่หายไป
ดาวบนข้อศอกและเท้า;
แม้ว่าจะบ้าพวกเขาจะมีสุขภาพดี
พวกเขาจะลุกขึ้นจากก้นทะเล
คนรักสามารถไปได้และรักไม่สามารถทำได้
และความตายจะไม่มีอำนาจ

และความตายจะไม่มีอำนาจ
ใต้ท้องทะเลสีคราม
คนที่โกหกจะไม่ตายในสายลมอีกต่อไป
บิดตัวบนตะขอประสาทที่สั่นไหว
ติดอยู่กับล้อพวกเขาจะไม่แตก
ศรัทธาในมือของคุณจะเป็นสองเท่าของลมหายใจของคุณ
และความชั่วร้ายของยูนิคอร์นจะทำให้หลงเสน่ห์ของพวกเขา
ควอเตอร์จะไม่ร้าว
และความตายจะไม่มีอำนาจ

และความตายจะไม่มีอำนาจ
จะไม่มีใครได้ยินเสียงกรีดร้องของนกนางนวลอีกต่อไป
แม้แต่คลื่นที่สูงก็จะไม่แตกบนชายหาด
ในกรณีที่ดอกไม้แตกหน่อดอกไม้อื่นไม่สามารถทำได้
เงยหน้าขึ้นกลางสายฝน
แม้ว่าพวกเขาจะบ้าและตายเหมือนเล็บ
หน้าผากที่เหนียวแน่นจะถูกตอกระหว่างเดซี่:
พวกเขาจะระเบิดลงไปในดวงอาทิตย์จนกว่าพระอาทิตย์จะแตก
และความตายจะไม่มีอำนาจ
1933
ดีแลนโทมัสใน “บทกวีแห่งการปฏิเสธ” [องค์กรและการแปล Augusto de Campos] Signos 42 collection São Paulo: Editora Perspectiva, 2006

 Dylan Thomas

And death shall have no dominion.
Dead man naked they shall be one
With the man in the wind and the west moon; 
When their bones are picked clean and the clean bones gone,
They shall have stars at elbow and foot; 
Though they go mad they shall be sane,
Though they sink through the sea they shall rise again; 
Though lovers be lost love shall not; 
And death shall have no dominion.

And death shall have no dominion.
Under the windings of the sea
They lying long shall not die windily; 
Twisting on racks when sinews give way,
Strapped to a wheel, yet they shall not break; 
Faith in their hands shall snap in two,
And the unicorn evils run them through; 
Split all ends up they shan’t crack; 
And death shall have no dominion.

And death shall have no dominion.
No more may gulls cry at their ears
Or waves break loud on the seashores; 
Where blew a flower may a flower no more
Lift its head to the blows of the rain; 
Though they be mad and dead as nails,
Heads of the characters hammer through daisies; 
Break in the sun till the sun breaks down,
And death shall have no dominion. 

1933
– Dylan Thomas, em “Poesia da recusa”. [organização e tradução Augusto de Campos]. Coleção signos 42. São Paulo: Editora Perspectiva, 2006.

Dylan Thomas

E a morte não terá domínio.
Nus, os mortos hão de ser um.
Com o homem ao léu e a lua em declínio.
Quando os ossos são só ossos que se vão,
Estrelas nos cotovelos e nos pés;
Mesmo se loucos, hão de ser sãos, 
Do fundo do mar ressuscitarão 
Amantes podem ir, o amor não.
E a morte não terá domínio.

E a morte não terá domínio.
Sob os turvos torvelinhos do mar
Os que jazem já não morrerão ao vento,
Torcendo-se nos ganchos, nervos a desfiar,
Presos a uma roda, não se quebrarão,
A fé em suas mãos dobrará de alento,
E os males do unicórnio perderão o fascínio,
Esquartejados não se racharão.
E a morte não terá domínio.

E a morte não terá domínio.
Os gritos das gaivotas não mais se ouvirão
Nem as ondas altas quebrarão nas praias.
Onde uma flor brotou não poderá outra flor
Levantar a cabeça às lufadas da chuva;
Embora sejam loucas e mortas como pregos, 
Testas tenazes martelarão entre margaridas:
Irromperão ao sol até que o sol se rompa,
E a morte não terá domínio.

1933

Dylan Thomas, em “Poesia da recusa”. [organização e tradução Augusto de Campos]. Coleção signos 42. São Paulo: Editora Perspectiva, 2006.

AUGUST STRAMM  

Hell weckt Dunkel

Dunkel wehrt Schein
Der Raum zersprengt die Räume
Fetzen ertrinken in Einsamkeit!
Die Seele tanzt
Und
Schwingt und schwingt
Und
Bebt im Raum
Du!
Meine Glieder suchen sich
Meine Glieder kosen sich
Meine Glieder
Schwingen sinken sinken ertrinken
In
Unermeßlichkeit
Du!

Hell wehrt Dunkel
Dunkel frißt Schein!
Der Raum ertrinkt in Einsamkeit
Die Seele
Strudelt
Sträubet
Halt!
Meine Glieder
Wirbeln
In
Unermeßlichkeit
Du!

Hell ist Schein!
Einsamkeit schlürft!
Unermeßlichkeit strömt
Zerreißt
Mich
In
Du!
Du!
– August Stramm – Poemas-estalactites. [tradução Augusto de Campos]. Coleção Signus 44. São Paulo: Editora Perspectiva, 2009.

Mia Couto

Our love is impure
how impure is light and water
and everything that is born
and lives beyond time.
My legs are water,
yours are light
and go around the universe
when they bond
until they become desert and dark.
And I suffer from hugging you
after hugging you to not suffer.
And I touch you
to stop having body
and my body is born
when it dies in yours.
And breathe in you
to suffocate me
and lurk in your clarity
to blind me,
my sun poured into the moon,
my dawn night.
You drink me
and I will become your headquarters.
My lips bite,
my teeth kiss,
my skin wears you
and you’re even more naked.
Could I be you
And in your longing be my own waiting.
But I lie in your bed
When I just wanted to sleep on you.
And I dream of you
When I longed to be your dream.
And levite, seed flight,
to plant myself
less than flower: simple perfume,
souvenir of a floorless petal to fall on.
Your eyes flooding mine
and my life, already without a bed,
go up the banks
until everything is sea.
This sea that exists only after the sea.
In the book “Ages cities deities”Enviar feedbackHistóricoSalvasComunidade

Mia Couto
ความรักของเราไม่บริสุทธิ์
แสงและน้ำไม่บริสุทธิ์อย่างไร
และทุกสิ่งที่เกิด
และใช้ชีวิตเกินเวลา
ขาของฉันเป็นน้ำ
คุณเบา
และไปทั่วจักรวาล
เมื่อพวกเขาผูกพัน
จนกว่าพวกเขาจะกลายเป็นทะเลทรายและมืด
และฉันก็กอดคุณอยู่
หลังจากกอดคุณไม่ให้ทรมาน
และฉันก็สัมผัสคุณ
เพื่อหยุดการมีร่างกาย
และร่างกายของฉันเกิด
เมื่อมันตายในของคุณ
และสูดลมหายใจในตัวคุณ
ทำให้หายใจไม่ออก
และแฝงตัวอยู่ในความชัดเจนของคุณ
ตาบอดฉัน
ดวงอาทิตย์ของฉันหลั่งไหลเข้าสู่ดวงจันทร์
รุ่งอรุณของฉัน
คุณดื่มฉัน
และฉันจะเป็นสำนักงานใหญ่ของคุณ
ริมฝีปากฉันกัด
ฟันของฉันจุบ
ผิวของฉันสวมคุณ
และคุณยิ่งเปลือยกายมากขึ้น
ฉันขอเป็นคุณ
และในความปรารถนาของคุณคือการรอคอยของฉันเอง
แต่ฉันนอนอยู่บนเตียงของคุณ
เมื่อฉันต้องการที่จะนอนกับคุณ
และฉันฝันถึงคุณ
เมื่อฉันปรารถนาที่จะเป็นในฝันของคุณ
และ levite บินเมล็ด
ปลูกเอง
น้อยกว่าดอกไม้: น้ำหอมง่าย ๆ
ของที่ระลึกของกลีบไร้พื้นที่ร่วงหล่น
ดวงตาของคุณท่วมเหมือง
และชีวิตของฉันแล้วโดยไม่ต้องนอน
ขึ้นไปธนาคาร
จนกระทั่งทุกอย่างเป็นทะเล
ทะเลนี้มีอยู่หลังจากทะเล
ในหนังสือ“ ยุคเทพแห่งเมืองต่างๆ”Khwām rạk khwām rạk k̄hxng c̄hạn Mia Couto khwām rạk k̄hxng reā mị̀ bris̄uthṭhi̒ s̄æng læa n̂ả mị̀ bris̄uthṭhi̒ xỳāngrị læa thuk s̄ìng thī̀ keid læa chı̂ chīwit kein welā k̄hā k̄hxng c̄hạn pĕn n̂ả khuṇ beā læa pị thạ̀w cạkrwāl meụ̄̀x phwk k̄heā p̄hūkphạn cnkẁā phwk k̄heā ca klāy pĕn thalethrāy læa mụ̄d læa c̄hạn k̆ kxd khuṇ xyū̀ h̄lạngcāk kxd khuṇ mị̀ h̄ı̂ thrmān læa c̄hạn k̆ s̄ạmp̄hạs̄ khuṇ pheụ̄̀x h̄yud kār mī r̀āngkāy læa r̀āngkāy k̄hxng c̄hạn keid meụ̄̀x mạn tāy nı k̄hxng khuṇ læa s̄ūd lm h̄āycı nı tạw khuṇ thảh̄ı̂ h̄āycı mị̀ xxk læa f̄æng tạw xyū̀ nı khwām chạdcen k̄hxng khuṇ tābxd c̄hạn dwng xāthity̒ k̄hxng c̄hạn h̄lạ̀ngh̄ịl k̄hêā s̄ū̀ dwng cạnthr̒ rùngxruṇ k̄hxng c̄hạn khuṇ dụ̄̀m c̄hạn læa c̄hạn ca pĕn s̄ảnạkngān h̄ıỵ̀ k̄hxng khuṇ rimf̄īpāk c̄hạn kạd fạn k̄hxng c̄hạn cub p̄hiw k̄hxng c̄hạn s̄wm khuṇ læa khuṇ yìng pelụ̄xykāy māk k̄hụ̂n c̄hạn k̄hx pĕn khuṇ læa nı khwām prārt̄hnā k̄hxng khuṇ khụ̄x kār rx khxy k̄hxng c̄hạn xeng tæ̀ c̄hạn nxn xyū̀ bn teīyng k̄hxng khuṇ meụ̄̀x c̄hạn t̂xngkār thī̀ ca nxn kạb khuṇ læa c̄hạn f̄ạn t̄hụng khuṇ meụ̄̀x c̄hạn prārt̄hnā thī̀ ca pĕn nı f̄ạn k̄hxng khuṇ læa levite bin mel̆d plūk xeng n̂xy kẁā dxkmị̂: N̂ảh̄xm ng̀āy « k̄hxng thī̀ ralụk k̄hxng klīb rị̂ phụ̄̂nthī̀ r̀wng h̄l̀n dwngtā k̄hxng khuṇ th̀wm h̄emụ̄xng læa chīwit k̄hxng c̄hạn læ̂w doy mị̀ t̂xng nxn k̄hụ̂n pị ṭhnākhār cnkrathạ̀ng thuk xỳāng pĕn thale thale nī̂ mī xyū̀ h̄lạngcāk thale nı h̄nạngs̄ụ̄x“yukh theph h̄æ̀ng meụ̄xng t̀āng«”Mostrar maisEnviar feedbackHistóricoSalvas

Miguel Torga

– อิสรภาพคุณอยู่ในสวรรค์ …
พ่อของเราบอกว่าเขารู้
ขอให้คุณอย่างนอบน้อม
บีบแตรของแต่ละวัน
แต่คุณงามความดีทุกอย่าง
เขาไม่แม้แต่จะได้ยินฉัน
– อิสรภาพที่อยู่บนโลก …
และเสียงของฉันก็เริ่มขึ้น
เรื่องของอารมณ์
แต่ความเงียบที่น่าเศร้าฝังอยู่
ความเชื่อที่ปรากฏขึ้นอีกครั้ง
ของการสวดมนต์
จนกระทั่งวันหนึ่งกล้าหาญ
ฉันมองไปในอีกทางหนึ่งและฉันก็ประหลาดใจ
ในที่สุดก็ลิ้มรส
ขนมปังแห่งความหิวของฉัน
– อิสรภาพคุณอยู่ในฉัน
ศักดิ์สิทธิ์เป็นชื่อของคุณS̄erīp̣hāph Miguel Torga